Chyba żaden rodzic nie chce z własnej woli oddawać dziecka do ośrodka wychowawczego. Jednak w pewnych sytuacjach sąd dla nieletnich może orzec o konieczności umieszczenia dziecka w MOW. Jego życie w takim miejscu znacząco odbiega od codzienności, jaka dotychczas istniała wokół niego. Umieszczenie nastolatka w MOW może poskutkować pozytywną zmianą w sposobie myślenia i wyjściem na prostą. A jak wygląda codzienność w takim miejscu?

Dla kogo przygotowane są MOW-y?

Gdy sąd przychyli się do wniosku o umieszczenie nastolatka w MOW zostaje ono umieszczone w takim ośrodku w trybie ustalonym w czasie postępowania. MOW-y podzielone są na placówki dla dziewcząt oraz chłopców. Mogą być też profilowane pod kątem uzależnień, zaburzeń intelektualnych czy innych problemów. Celną uwagę w kontekście dzieci umieszczanych w MOW przekazał przedstawiciel Oficyny Wydawniczej „Impuls” z Krakowa: „W przypadku nastolatków przebywających w Młodzieżowych Ośrodkach Wychowawczych zawsze kluczowym powodem przyjęcia jest ryzyko niedostosowania do życia społecznego lub stwierdzenie niedostosowania społecznego”. Objawami takiego zachowania są zwykle spożywanie alkoholu, wagarowanie, bijatyki, zażywanie narkotyków i popełnianie innych czynów karalnych.

Co dzieje się w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym?

Odizolowanie od świata zewnętrznego służy odcięciu młodzieży od dotychczasowego towarzystwa. Ma to kluczowe znaczenie dla skuteczności terapii, jaka podejmuje się w takich placówkach. Wychowawcy w nich zatrudnieni są przeszkoleni w udzielaniu wsparcia trudnej młodzieży i uczą ją stosowania w swoim życiu zasad obowiązujących w społeczeństwie. Pedagogika resocjalizacyjna bazuje na nauce szkolnej odpowiedniej dla wieku młodzieży oraz zajęciach dodatkowych.

Aby przystosować nastolatków do ponownego życia w otwartym społeczeństwie, prowadzone są zajęcia resocjalizacyjne, socjoterapeutyczne, profilaktyczno-wychowawcze, terapeutyczne, rekreacyjne oraz oświatowe. Młodzież w takich placówkach uczy się też najważniejszych czynności związanych z rozwojem osobistym oraz troską o samego siebie i innych. Wszystko po to, by po zakończonym okresie resocjalizacji wychowankowie MOW mogli być przygotowani do normalnego życia społecznego.